بر اساس شواهد و مستندات مكتوب تاريخي سابقه و گذشته تاريخي اين شهرستان با محدوده جغرافيايي گسترده تر از محدوده جغرافيايي فعلي اين شهرستان، بر مي گردد به دوران صدر اسلام و شايد هم جلوتر از بعثت رسول(ص) كه در اين مورد بايد كنكاش بيشتري در اسناد و كتوب تاريخي باقي مانده از گذشتگان پرداخت.

در اينجا به يك سند نمونه در كتاب سهمي، نويسنده تاريخ جورجان كه در اواخر قرن چهارم و اوايل قرن پنجم زندگي مي كرده و در صفحه 488 كتابش به معرفي يك شخصيت علمي و فقهي برجسته به نام يعقوب تن بلائي از دهستان گيل خواران ساري يعني شهرستان جويبار فعلي كه قبلاً با دو نام گيل خواران و جويبار مشهور بود، مي پردازد و تاريخ وفات اين شخصيت علمي را در سال 292 هجري نوشته است.

امّا جويبار از نظر بافت جمعيتي از قوميت هاي مختلف تشكيل شده كه بعضي از اقوام خودشان و بعضي ها بنابر به دستور پادشاهان و امرا مملكتي در زمانهاي مختلف براي تأمين امنيت منطقه از هجوم و تاخت تركمن ها، ازبك ها، قرقيزها و روس ها در اين نواحي سكونت داده شده اند.

اقوام ساكن در محدوده شهري و مناطق روستايي، شهرستان بدين قرار است: خراساني ها كه خود چند طائفه هستند. سمناني ها كه اكثر از حوالي شهميرزاد مي باشند، سواد كوهي ها و فيروزكوهي ها، عرب ها، ترك ها، و كردها و بومي ها يا طوائفي كه قبل از ديگر طوائف و اقوام در شهرستان جويبار ساكن بودند.

امّا اقوام كرد خود به چند طائفه و دسته تقسيم مي شوند كه بجاي خود بايد در مورد اين اقوام و علت حضور و سكونت شان در جويبار مطالبي را با بدست آوردن مستندات و ادله تاريخي نوشت. ولي بطور اجمال مي توان آنها را اينگونه تقسيم نمود. كردهاي ساكن در روستاهاي دهستان لاريم، كردهاي ساكن در دهستان چپكرود، كردهاي ساكن در سياهرود، كردهاي ساكن در محدوده شهري شهرستان جويبار كه بعضي از رؤساي اين طائفه يعني طائفه مدانلو، و رؤساي طائفه ماكري ساكن در دهستان چپكرود از امراي نظامي حكومت وقت در منطقه جويبار بودند. امّا كدام يك از اين اقوام جزء اولين هاي مهاجر به جويبار هستند را بجاي خود واگذار مي نمائيم.